21 Ονόματα χρωμάτων για "Χρώματα Με Ονόματα Ανθρώπων"

Το Rebecca purple πήρε το όνομά του από την κόρη του πρωτοπόρου του CSS Eric A. Meyer και προστέθηκε στο CSS 4.1.

Το Isabelline (επίσης γνωστό ως isabella) είναι ένα ανοιχτό γκριζοκίτρινο, ανοιχτό φαιοκίτρινο, ανοιχτό κρεμ-καφέ ή περγαμηνό χρώμα. Συναντάται κυρίως στο χρωματισμό του τριχώματος των ζώων, ιδίως στο χρώμα του φτερώματος των πτηνών και, στην Ευρώπη, των αλόγων. Έχει επίσης ιστορικά εφαρμοστεί στη μόδα. Η πρώτη γνωστή καταγραφή της λέξης έγινε το 1600 ως «isabella colour»- αυτή η χρήση έγινε αργότερα στη λογοτεχνία εναλλάξιμη με το «isabelline», αφού το τελευταίο εισήχθη στην τυπογραφία το 1859. Η προέλευση της λέξης είναι ασαφής- η αβεβαιότητα που προκάλεσε αυτό δημιούργησε αρκετές προσπάθειες να δοθεί μια ετυμολογία και οδήγησε σε έναν εξέχοντα θρύλο.

Το Gainsboro είναι ένας ανοιχτός τόνος του γκρι. Πριν από την τυποποίησή του ως χρώματος ιστού, το Gainsboro περιλαμβανόταν ως ένα από τα ονόματα χρωμάτων X11. Απουσίαζε, ωστόσο, από την αρχική έκδοση της λίστας του 1987, αλλά ήταν παρόν στην έκδοση του Paul Raveling, η οποία πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «ight and off-white colors, copied from several Sinclair Paints color samples».

Το πράσινο Kelly είναι ένα έντονο, καθαρό πράσινο που πήρε το όνομά του από το κοινό ιρλανδικό οικογενειακό όνομα Kelly. Θυμίζει τα καταπράσινα ιρλανδικά λιβάδια και συνδέεται επίσης συνήθως με την Ημέρα του Αγίου Πατρικίου.

Η σιπόπεια είναι μια απόχρωση του κόκκινου χρώματος, που συνήθως περιγράφεται ως καστανό-πορτοκαλί χρώμα. Συχνά συγχέεται με το βενετσιάνικο και το καστανόξανθο.

Η χρωστική ουσία παρασκευάστηκε αρχικά με την παρασκευή διαλύματος ανθρακικού νατρίου σε θερμοκρασία περίπου 90 °C και στη συνέχεια με την αργή προσθήκη οξειδίου του αρσενικού, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να διαλυθούν όλα. Αυτό παρήγαγε ένα διάλυμα αρσενικούχου νατρίου. Προστιθέμενο σε διάλυμα θειικού χαλκού, παρήγαγε ένα πράσινο ίζημα αποτελεσματικά αδιάλυτου αρσενικούχου χαλκού. Μετά από διήθηση το προϊόν ξηράνθηκε στους 43 °C περίπου. Για να ενισχυθεί το χρώμα, το άλας θερμάνθηκε στη συνέχεια στους 60-70 °C. Η ένταση του χρώματος εξαρτάται από την αναλογία χαλκού : αρσενικού, η οποία με τη σειρά της επηρεάστηκε από την αναλογία των αρχικών υλικών, καθώς και από τη θερμοκρασία. Διαπιστώθηκε ότι το πράσινο του Scheele αποτελούνταν από μια ποικιλία διαφορετικών ενώσεων, όπως ο μετααρσενίτης χαλκού (CuO-As2O3), το άλας αρσενικού χαλκού (CuHAsO3 και Cu(AsO3)2-3H2O)), ο ουδέτερος ορθοαρσενίτης χαλκού (3CuO-As2O3-2H2O), ο αρσενικός χαλκός (CuAsO2 και Cu(AsO2)2) και ο διααρσενίτης χαλκού (2CuO-As2O3-2H2O).

Το χρώμα ιστού γνωστό ως κίτρινο Hunyadi, που αναφέρεται επίσης ως Pear gold, ιστορικά αντιπροσωπεύεται στο οικόσημο του Ιωάννη Hunyadi, ενός εξέχοντος Ούγγρου στρατιωτικού ηγέτη και πολιτικής προσωπικότητας του 15ου αιώνα.

Το Marian blue είναι ένας τόνος του χρώματος ultramarine που ονομάστηκε έτσι λόγω της χρήσης του με την Παναγία.

Το Tiffany Blue είναι η καθομιλουμένη ονομασία για το ανοιχτό μεσαίο μπλε χρώμα που συνδέεται με την Tiffany & Co, την εταιρεία κοσμημάτων της Νέας Υόρκης που δημιουργήθηκε από τους Charles Tiffany και John Young το 1837. Το χρώμα χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του Tiffany's Blue Book, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1845.Από τότε, η Tiffany & Co. έχει χρησιμοποιήσει το χρώμα εκτενώς σε διαφημιστικά υλικά όπως κουτιά και τσάντες.Από το 1998, το Tiffany Blue έχει κατοχυρωθεί ως εμπορικό σήμα χρώματος από την Tiffany & Co. Παράγεται ως ιδιωτικό προσαρμοσμένο χρώμα από την Pantone, με αριθμό PMS 1837, ο αριθμός που προέρχεται από το έτος ίδρυσης της Tiffany.

Το ροζ του Mountbatten, που ονομάζεται επίσης ροζ του Πλίμουθ, είναι ένα ναυτικό χρώμα καμουφλάζ, ένας γκριζωπός τόνος του μωβ, που εφευρέθηκε από τον Louis Mountbatten του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού το φθινόπωρο του 1940 κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το International Klein Blue (IKB) είναι μια βαθιά μπλε απόχρωση που αναμείχθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο καλλιτέχνη Yves Klein. Ο οπτικός αντίκτυπος του IKB προέρχεται από την έντονη εξάρτηση του από την υπερμαρίνη, καθώς και από τη συχνά πυκνή και υφής εφαρμογή του χρώματος στον καμβά από τον Klein.

Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του πράσινου Skobeloff ως όνομα χρώματος στα αγγλικά ήταν το 1912.

Το πράσινο του Marrs είναι μια απόχρωση του πράσινου που το 2017 ανακηρύχθηκε «Το αγαπημένο χρώμα του κόσμου» σε μια μεγάλη παγκόσμια έρευνα του βρετανικού εμπόρου χαρτιού G . F Smith. Πρόκειται για μια πλούσια γαλαζοπράσινη απόχρωση. Το χρώμα υποβλήθηκε από την Annie Marrs, εργαζόμενη στην UNESCO από το Dundee, η οποία εμπνεύστηκε από τον ποταμό Tay. Η έρευνα έλαβε 30.000 υποβολές από περισσότερες από 100 χώρες μέσω διαδικτυακής ψηφοφορίας μετά την έναρξή της τον Ιανουάριο του 2017. Το πράσινο της Marrs έγινε η 51η απόχρωση της σειράς χαρτιού χωρίς επικάλυψη, Colorplan.

Το Majorelle Blue είναι μια καθαρή, έντονη, φρέσκια απόχρωση του μπλε. Το 1924, ο Γάλλος καλλιτέχνης Jacques Majorelle κατασκεύασε το μεγαλύτερο έργο τέχνης του, τον Κήπο Majorelle στο Μαρακές του Μαρόκου, και ζωγράφισε τους τοίχους του κήπου, τα σιντριβάνια, τα χαρακτηριστικά και τη βίλα με αυτή την πολύ έντονη απόχρωση του μπλε, για την οποία κατοχύρωσε την ονομασία Majorelle Blue. Είχε παρατηρήσει το χρώμα αυτό στα μαροκινά πλακάκια, στα καμίνια των Βερβερίνων και γύρω από τα παράθυρα κτιρίων όπως οι kasbahs και τα ντόπια πλινθόκτιστα σπίτια.

Το πράσινο του Hooker είναι ένα σκούρο πράσινο χρώμα που δημιουργείται από την ανάμειξη του πρωσικού μπλε και του gamboge. Το πράσινο του Hooker πήρε το όνομά του από τον βοτανικό καλλιτέχνη William Hooker (1779-1832), ο οποίος το δημιούργησε για πρώτη φορά ειδικά για την απεικόνιση φύλλων.

Το Rose Pompadour είναι ένα αποκορεσμένο, μωβ ροζ χρώμα που σχεδιάστηκε από τη Sèvres για τη Madame de Pompadour στη Γαλλία του 18ου αιώνα.

Το γκρι του Payne είναι ένα σκούρο μπλε-γκρι χρώμα που χρησιμοποιείται στη ζωγραφική. Το χρώμα πήρε το όνομά του από τον William Payne, ο οποίος ζωγράφιζε ακουαρέλες στα τέλη του 18ου αιώνα, ο οποίος πιθανότατα ανέπτυξε το χρώμα προσπαθώντας να παράγει ένα μείγμα που να είναι λιγότερο έντονο από το μαύρο. Το γκρι του Πέιν θεωρήθηκε παρωχημένος όρος στις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από τους καλλιτέχνες. Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του Payne's grey ως ονομασία χρώματος στα αγγλικά ήταν το 1835.

Το Davy's gray είναι ένα σκούρο γκρι χρώμα, που παρασκευάζεται από κονιοποιημένο σχιστόλιθο, οξείδιο του σιδήρου και αιθάλη και πήρε το όνομά του από τον Henry Davy. Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του Davy's gray ως ονομασία χρώματος στα αγγλικά ήταν γύρω στο 1940.

Το Alice blue είναι μια απαλή απόχρωση του γαλάζιου που προτιμήθηκε από την Alice Roosevelt Longworth, Αμερικανίδα ζωγράφο και κόρη του Theodore Roosevelt, η οποία προκάλεσε αίσθηση στη μόδα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η επιτυχία «Alice Blue Gown», εμπνευσμένη από το χαρακτηριστικό φόρεμα της Longworth, έκανε πρεμιέρα το 1919 στο μιούζικαλ Irene του Harry Tierney στο Μπρόντγουεϊ. Το χρώμα καθορίζεται από το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών για χρήση στα διακριτικά και τα διακοσμητικά του USS Theodore Roosevelt. Το «AliceBlue» είναι επίσης ένα από τα αρχικά ονόματα χρωμάτων της λίστας X11 του 1987.

Το καφέ Van Dyke (Vandyke), επίσης γνωστό ως γη Cassel ή γη Cologne, είναι ένα βαθύ, πλούσιο και ζεστό καφέ χρώμα που χρησιμοποιείται συχνά στη ζωγραφική και τη χαρακτική. Οι πρώτες δημοσιεύσεις σχετικά με τη χρωστική ουσία την αναφέρουν ως γη του Κάσελ (ή Κάσελ) ή γη της Κολωνίας σε αναφορά στην πόλη προέλευσής της- ωστόσο, σήμερα συνήθως ονομάζεται καφέ Van Dyke από τον ζωγράφο Anthony van Dyck. Το χρώμα παρασκευάστηκε αρχικά από τύρφη ή χώμα και έχει εφαρμοστεί τόσο ως ακουαρέλα όσο και ως ελαιοχρώματα. Σήμερα, η χρωστική παράγεται συνδυάζοντας μαύρο που μοιάζει με άσφαλτο με οξείδιο του σιδήρου. Αυτό αναπαράγει το χρώμα της αρχικής πλούσιας σε οξείδιο του σιδήρου γης που βρέθηκε στο Κάσελ και την Κολωνία της Γερμανίας.

Το πράσινο του Paolo Veronese είναι το χρώμα που ονομάζεται Verde Verones στο Guía de coloraciones (Οδηγός χρωματισμών) των Rosa Gallego και Juan Carlos Sanz, ένα λεξικό χρωμάτων που εκδόθηκε το 2005 και είναι ευρέως δημοφιλές στον ισπανόφωνο χώρο. Το πράσινο του Paolo Veronese ήταν ένα χρώμα που διαμορφώθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον γνωστό Βενετό ζωγράφο του 16ου αιώνα Paolo Veronese. Το πράσινο του Paolo Veronese άρχισε να χρησιμοποιείται ως όνομα χρώματος στα αγγλικά κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1800 (ακριβές έτος αβέβαιο). Μια άλλη ονομασία για αυτό το χρώμα είναι το διαφανές οξείδιο του χρωμίου.