13 Nazwy kolorów dla "Odcienie Ciemnoniebieskiego"

Independence to kolor ciemnoniebieski. Po raz pierwszy nazwa Independence została użyta w języku angielskim w 1927 roku.

Classic Blue to kolor, który został wybrany „Kolorem roku 2020 Pantone” przez Pantone Color Institute.

Midnight blue stał się oficjalnym kolorem Crayola w 1958 roku; wcześniej, od czasu sformułowania przez Crayola w 1903 roku, był nazywany błękitem pruskim.

Oxford Blue to oficjalny kolor Uniwersytetu Oksfordzkiego. Oficjalne wytyczne dotyczące marki Oxford określają jego definicję jako Pantone 282, co odpowiada kodowi szesnastkowemu #002147. Z kodem odcienia 212, kolor ten jest bardzo ciemnym odcieniem lazuru.

Smalta, błękit królewski – substancja barwiąca koloru szafirowego. Stosowana jako barwnik do barwienia szkła, produkcji emalii oraz farb stosowanych na szkło lub porcelanę. Znana była już w starożytnym Egipcie. Smalta była niegdyś powszechnie stosowana również jako pigment do farb artystycznych, pomimo niezbyt intensywnego koloru i słabego krycia (np. czasy oświecenia). Wyparta została po odkryciu metod produkcji syntetycznej ultramaryny.Smaltę zaczęto produkować na skalę przemysłową w Saksonii w XVI wieku.Chemicznie smalta to krzemian kobaltu potasu. Pozyskiwana jest ze smaltynu. Jako substancja barwiąca występuje w postaci zmielonego proszku. Jest substancją bardzo odporną zarówno na światło, jak i chemicznie. Nie utlenia się, nie reaguje z innymi substancjami barwiącymi ani składnikami podłoża. Odporna na kwasy i zasady.

Średni elektryczny niebieski to elektryczny niebieski, który „miał ogromną modę w drugiej połowie XIX wieku”, pochodzący z próbki tkaniny z lat 90-tych XIX wieku. Dziś ten odcień pozostaje typowy dla tkanin „electric blue” na rynku masowym.

University of Pennsylvania Blue to jeden z oficjalnych kolorów Penn Quakers, drużyny lekkoatletycznej University of Pennsylvania.

Chłodna czerń to ciemny odcień niebieskiego. Jest to jeden z kolorów Pantone.

Ultramaryna to ciemnoniebieski pigment, który pierwotnie był wytwarzany przez mielenie lapis lazuli na proszek. Nazwa pochodzi od łacińskiego ultramarinus, dosłownie „za morzem”, ponieważ pigment został przywieziony do Europy z kopalni w Afganistanie przez włoskich kupców w XIV i XV wieku. Ultramaryna była najlepszym i najdroższym błękitem używanym przez renesansowych malarzy. Była często używana do malowania szat Maryi Dziewicy i symbolizowała świętość i pokorę. Pozostała niezwykle drogim pigmentem do czasu wynalezienia syntetycznej ultramaryny w 1826 roku.

Delft blue to ciemnoniebieski kolor. Nazwa pochodzi od holenderskiej ceramiki Delftware, znanej również po prostu jako „Delft Blue”.

Ciemna odmiana jest najlepiej opisana jako kolor bizantyjskiego nocnego nieba; przypomina ciemnoniebiesko-szary, pruski i granatowy, dobrze poświadczony na freskach i mozaikach.

Granatowy to ciemny odcień koloru niebieskiego. Navy blue zawdzięcza swoją nazwę ciemnoniebieskiemu kolorowi (kontrastującemu z bielą marynarską) noszonemu przez oficerów Królewskiej Marynarki Wojennej od 1748 roku, a następnie przyjętemu przez inne marynarki wojenne na całym świecie. Kiedy nazwa tego koloru, zaczerpnięta od zwykłego koloru mundurów marynarzy, została pierwotnie wprowadzona do użytku na początku XIX wieku, początkowo nazywano ją błękitem morskim, ale nazwa koloru wkrótce zmieniła się na granatową. Wczesne użycie granatowego jako nazwy koloru w języku angielskim miało miejsce w 1840 roku, chociaż Oxford English Dictionary zawiera cytat z 1813 roku.

Błękit pruski, błękit Turnbulla (heksacyjanożelazian(II) żelaza(III)), Fe43 – nieorganiczny związek chemiczny, mieszana sól kompleksowa zawierająca anion heksacyjanożelazianowy(II) oraz kation żelaza. Wykazuje silne niebieskie zabarwienie, spowodowane absorpcją światła powodującą przeniesienie elektronu pomiędzy atomami żelaza na różnych stopniach utlenienia.